تمرینات پیشرفتۀ یوگا دروس اصلی
درس 91 یونی مودرا کومباکا - پالایش چشم سوم و فراتر از آن
نویسنده : یوگانی
تاریخ : دوشنبه 19 ژانویه 2004 ساعت 4:57 بعد از ظهر
* به خوانندگان جدید توصیه می شود که خواندن مطالب را از ابتدای بایگانی دروس (درس اول، "این بحث برای چیست ؟") آغاز نمایند. چرا که دروس قبل، پیشنیازی برای این درس محسوب می شوند.
حال که ما به هر کس تذکر داده ایم که در مورد تحریک و بیدارسازیِ مستقیم انرژیِ کوندالینیِ خود، محتاط و مراقب باشد، مستقیم بسمت پدر بزرگ همۀ برانگیزنده های کوندالینی یعنی "کومباکا" (حبس تنفس Kumbhaka) شیرجه خواهیم زد. امری که با آرایش کاملی از بانداها و مودراها همراه است. چرا که نه؟ زمانیکه شما برای این تمرین آماده گردید دیگر عزم شکار نخواهید کرد. آن درست همین جا خواهد بود. تا آن زمان اطمینان دارم که شما خردمند بوده و در انجام تمرینات، فشار بیش از حد وارد نمیکنید.
ما به کومباکا، تحت نظارتِ تمرینی که "یونی مودرا" (Yoni Mudra) نامیده میشود و بمعنی "شکار الهه" است نزدیک خواهیم شد. (مودرا در زبان سانسکریت بمعنی مُهر و موم یا مَهار است و در یوگا بمعنی مُهر و موم یا مَهار انرژی های درونی. ساختمانی را درنظر بگیرید که در زمستان برای حفظ و مهار حرارت در آن به مُهر و موم و درزگیری درب و پنجره ها اقدام میشود. با توجه به اینکه در چند سطر اخیر، نویسنده از لفظ شکار برای چنین مهاری استفاده کرده است، مودرا در این عبارت با عنوان شکار ترجمه شد - مترجم). شما می توانید نام هر ایزد مقدسی را که میخواهید جایگزین این "الهه" کنید. ما همه می دانیم که او (مونث) کیست، حتی اگر نام های متفاوتی داشته باشد.
قبل از اینکه به یونی مودرا بپردازیم باید یادآوری شود، همانطورکه در ابتدای درس اخیر دربارۀ سیداسانا شرح شد، اینجا نیز تمامی احتیاط های (لازم) بکار گرفته میشود. شما باید بطور معقولانه ای در تمام تمارین معنویِ خود تثبیت شده و در فعالیت های روزانه، تجربۀ بی ثباتیِ انرژی درونی نداشته باشید. شما درخواهید یافت که بیشترِ آنچه که ما تاکنون انجام دادیم بخشی از شیوۀ گسترش یافتۀ یونی مودرا بوده است. امری که اینجا مورد بحث قرار خواهد گرفت. ما گروهی از تمرینات را به یکدیگر گره زده و آن را بصورت تمرین تمام عیاری که بزرگتر از مجموعِ بخش هاست تبدیل میکنیم. امری که به سیستم اعصاب ما فرصت رشد سریع تر در راستایِ نوعی کارکرد طبیعیِ یکپارچه و گسترده تر عطا خواهد نمود. کارکردی طبیعی که مرتبط با جریانِ سرورِ آگاهیِ خالص و وجد (اکستاسی) الهیِ درون ماست.
ابتدا هشدار و احتیاط اضافه ای وجود دارد که باید تذکر دهیم. ما اینجا تنفس خود را نگه داشته و چند فشار داخلیِ ملایم و هدفمند به بدن خواهیم افزود. در این تمرین هیچگونه شدت عملی توصیه نخواهد شد. در این مورد ویژه هیچگونه فشاری فراتر از حبس نفس اختیاری و متعارفی که با پریدن در یک استخر شنا برای زمان کوتاهی انجام میگیرد صورت نخواهد گرفت. اگر شما دارای بیماری قلبی، مشکلات تنفسی، فشار خون بالا یا هر نوع عارضۀ دیگری هستید که میتواند بواسطۀ حبس تنفّس بدتر شود، آنگاه یا از روی این تمرین پیشرفتۀ یوگا بپرید (قید آن را بزنید) یا قبل از انجام آن با پزشک خود مشاوره (کسب تکلیف) کنید. به بیان دیگر اگر میدانید که پزشک شما تایید نمی کند که نفَس خود را حبس و در استخر شنا به زیر آب بروید، آنگاه شما باید از یونی مودرا به دور بمانید. اول سلامت و امنیت.
تمرین یونی مودرا که ما اینجا به بحث خواهیم پرداخت به گونه ای تکامل یافته، که با به میدان آوردن چندین تمرینِ همزمان دیگر، کل سوشومنا را پوشش میدهد.
این تمرین در پایانِ تنفس ستون مهره ای و قبل از مراقبه اجرا خواهد شد. درست در بینِ دو تمرینِ بخوبی استقرار یافته (تثبیت شده).
اجازه دهید این تمرین را با نشستن در حالتی که پرانایاما انجام میدهیم، آغاز کنیم. امری که بمعنیِ نشستن در وضعیت سیدهاسانایِ انتخابی ماست. ما در پایان تمرین پرانایاما هستیم و می خواهیم یونی مودرا کومباکا انجام دهیم، بنابر این (از قبل) در هر دم و بازدم خود در درون عصب نخاعی بر طبق زمان اختصاص داده شده بالا و پایین رفته ایم.
حال برای رفتن به وضعیت یونی مودرا، نوک دو انگشت اشاره را نزدیک گوشۀ بیرونی دو چشم بستۀ خود و در برابر پلکهای زیرین قرار می دهیم. آنگاه چشمان خود را به ملایمت به طرف بالا و مرکز یعنی در جهت نقطۀ میان ابروها فشار می دهیم. این کار نباید با هیچ گونه آسیب یا ناراحتی همراه باشد. فقط یک ترغیب ملایمِ چشمها در جهت نقطۀ میان ابروها. اگر شما بر روی انگشتان اشارۀ خود ناخن های بلند دارید شاید نیاز داشته باشید آنها را برای این بخش از یونی مودرا کوتاه کنید.
حال با چشمان بسته ای که به ملایمت بسمت چشم سوم معطوف شده است، همراه با دم از ناحیۀ عجان بسمت نقطۀ میان ابروها و در درون عصب ستون مهره ای (نخاعی) بالا می آئیم. وقتی که ریه های ما پر و توجه ما در بالای عصب نخاعی و نقطۀ میان ابروها است، سوراخ های بینی خود را از بیرون با دو انگشت میانی می بندیم. انگشتانی که از هر طرف به بینی فشار وارد میکنند. در عین حال انگشتان اشاره خود را در حال فشار ملایم بر چشمها و بسمت نقطۀ میان ابروها حفظ میکنیم. همچنین همزمان زبان خود را بسمت سقف دهان بالا کشیده و دهان را از داخل مُهر و موم می کنیم بطوریکه هیچ هوایی نتواند از طریق آنجا بگریزد. اینک ما در حال نگهداشتن نفَس خود هستیم. اما این حبس نفس، همچنانکه بطور عادی انجام میدهیم با دریچۀ نایِ واقع در گلو انجام نمیشود بلکه اجازه میدهیم که فشار هوا از ریه های گسترش یافتۀ ما به آسانی بسمت گذرگاه های بینی و سینوس ها صعود کند. این یک فشار عظیم نیست، بلکه فقط فشاری است مختصر و کوچک. ما فشاری برای بالا راندن هوا وارد نمیسازیم. فقط اجازه میدهیم که فشار طبیعی ریه های پر شدۀ ما تا بدانجا بالا بیاید. انگشتان میانی و زبان، بینی و دهان ما را مسدود کرده اند و بنابر این هیچ هوایی نمیتواند بگریزد.
این کار را انجام دهید و ببینید چطور کار میکند. تمرینی نسبتا آسان. اینگونه نیست؟
آنچه که ما الان انجام میدهیم نگه داشتن تنفس برای مدت زمانی راحت است. نه خیلی طولانی، نه خیلی کوتاه. این مدت بستگی به ظرفیت شما داشته و می تواند 30 ثانیه، یک دقیقه، یا شاید بیشتر باشد. اگر شما یک غواصِ حرفه ایِ اسفنج (دریایی) هستید این زمان میتواند چندین دقیقه باشد. مهم نیست این زمان دقیقا چه مدت است. مهم این است که نفَس خود را برای مدت زمانی که هم برای ما راحت و هم تا حدی بسمت مرز ظرفیت ما پیش میرود در درون (سینه) نگه داریم. نه رسیدن به نقطۀ صدمه و آسیب و نه رسیدن به مرز نفس نفس زدن برای هوا پس از انجام کار. وقتی که این کار انجام شد و آمادۀ بازدم شدیم، اجازه میدهیم تا انگشتان میانی از روی سوراخ های بینی کنار روند. اما انگشتان اشاره روی چشم ها بوده و زبانِ برخاستۀ ما به همان حال باقی می ماند. باید بقدر کافی برای انجام بازدمی لطیف و دلپذیر از بینی، مسلط و آرام باشیم و عصب نخاعی را با آگاهی و توجه خویش رو به پایین و بسمت عجان بازگشت نمائیم. در موقع بازدم نباید برای هوا جانفشانی داشته باشیم. ما می توانیم در موقع دم و بازدم، کمی سریع تر از تنفس ستون مهره ایِ عادی، در عصب نخاعی پیش برویم. اما اگر درصدد یورشی بزرگ برای هواگیری باشیم یعنی نفس خود را بیش از حد نگه داشته ایم. یک تعادل را پیدا کنید. امری که در ابتدا همچون همۀ تمرینات پیشرفتۀ یوگا تا حدی ناشیانه به اجرا خواهد رسید. اما این امر بسرعت بسمت تمرینی راحت، تلطیف خواهد شد و مطلوب ما کیفیتِ زمانی است که صرف توقف تنفس درونی میشود. (زمانی بدون رنج و آسیب). نباید که این تمرینی برای قهرمان بازی های شما گردد.
برای عازم شدن به این تمرین، ما فقط بین پرانایاما و مراقبه سه بار یونی مودرا کومباکا انجام خواهیم داد. بنابراین فقط در حال افزودن چند دقیقه ای بین تمرین مراقبه و پرانایامای خود هستیم. اما (غیر از فقط موارد ذکر شده) نکات بیشتری دربارۀ یونی مودرا کومباکا وجود دارد. برخی موارد دیگر وجود دارند که قصد داریم با انجام آنها در حین کومباکای خود نتایج مثبت بیشتری تولید کنیم. پس بیائید بسمت جزئیات بیشتر حرکت کنیم.
درست همانطور که تاکنون در تنفس ستون مهره ای، به انجام مولاباندا و شامباوی پرداخته و همچنین در سیداسانا می نشستیم، در یونی مودرا کومباکا (نیز) ما با مولاباندا ادامه میدهیم. شامباوی در حین یونی مودرا بطور تعدیل یافته انجام میگیرد زیرا ما با انگشتان اشارۀ خود در حال ترغیب چشم ها بسمت نقطۀ میان ابروها هستیم. با انگشتان اشاره ای که بدین کار مشغولند ما بخش بالا بردن و کانونی کردن چشم ها در شامباوی را انجام نمیدهیم. هرچند که با شیار دادن (بین) ابروها، بطور ملایمی آنها را بسمت مرکز و یکدیگر کشانده و این کار را صورت میدهیم. بنابراین شامباوی در یونی مودرا ترکیبی است از بالا بردن و کانونی (به طرف مرکز هدایت) کردن چشم ها با انگشتان اشاره و کشش ملایم ابروها بسمت یکدیگر توسط عضلات (واقع) در سر. همچنین در یونی مودرا کومباکا توجه ما در تمام مدت حبس نفس به نقطۀ میانی ابروها معطوف میشود، تا اینکه در بازدم روی عصب نخاعی به پایین بازگشت نمائیم. در واقع ممکن است در حین یونی مودرا کومباکا، آگاهیِ خویش را در حال بیرون کشیده شدن به مقابل نقطۀ میانی ابروها حس کنیم. این طبیعی است. همچنانکه عصب ستون مهره ای، داشتنِ قدری رسانایی اکستاتیک را آغاز میکند، انجام شامباوی کاملا لذت بخش می شود. همچنانکه رسانایی اکستاتیک در عصب ستون مهره ای برمیخیزد، فشار دادن چشمها بسمت نقطۀ میانی ابروها با انگشتان و کشیدن همزمان ابروها بسمت یکدیگر در یونی مودرا می تواند تمام بدن را سرشار از لذت کند. ("اگر چشمان شما یکی شوند بدنتان سرشار از نور خواهد شد" - مسیح). همچنانکه توجه و آگاهی به ورای نقطۀ میان ابروها میرود، لذت و سرخوشی بطور طبیعی افزایش می یابد. در فراسوی بدن چیزی وجود دارد که ما را با اکستاسی فرامیخواند. ما درمی یابیم که سوشومنا، رفتن (به ورای بدن را) ادامه میدهد و همچنانکه بشکلی طبیعی مجذوب میشویم اشکالی ندارد که ما نیز فراتر رویم. ما آنجا چه خواهیم یافت؟ اوه، آن را به ادراک خواهید نشست. امری که تماما خوب است. اگر این (نوع) گسترش سوشومنا در حال رخ نمودن است اشکالی ندارد که اجازه دهیم تا در تنفس ستون مهره ای عادی نیز توجه و آگاهی ما، یک فاصلۀ کامل از آن (سوشومنا) را بپیماید. (منظور نویسنده، گسترش عصب نخاعی و تداوم آن از چشم سوم بسمت خارج از بدن تا نقطه ای ستاره مانند در بینهایت است. روشی که در دروس بعد توضیح داده خواهد شد - مترجم). این تکاملی طبیعی از سوشومنا و تنفس ستون مهره ای است. تکاملی که در حین یونی مودرا توسعه می یابد و فقط یکی از منافع بسیار این تمرین پیشرفتۀ یوگاست.
شگردِ بردن زبان به سقف دهان، آغاز مرحله ای از یک تمرین پیشرفته از یوگا به نام "کِچاری مودرا" است. همچنانکه تمرین ما پیشرفت میگیرد زبان نقش بسیار مهمی را بازی میکند. فعلاَ ما فقط میخواهیم که در حین یونی مودرا، براحتی با مُهر و موم نمودن هوا، از گریختن آن بواسطۀ دهان ممانعت کنیم. شاید این امر بدین مفهوم است که نوک زبان ما پشت دندان های پیشین قرار بگیرد. یا شاید عقب تر برود. اگر ما بتوانیم براحتی زبان خود را به نقطه ای که کامِ (سقِ) سخت و نرم در سقف دهان بهم می رسند برسانیم، آنجا مکان خوبی برای پارک نمون (قرار دادن) نوک زبان است. هرچند که در این مورد بایدی وجود ندارد. آنچه که ما فعلا میخواهیم، آن چیزی است که در راحت ترین شکل کار میکند. در دروس آینده دربارۀ کچاری مطالب بسیار بیشتری وجود خواهند داشت.
دو جزء دیگر وجود دارند که می خواهیم به یونی مودرا اضافه کنیم. اول تمرینی است که "جالاندارا باندا" (Jalandhara Bandha) نامیده شده و به معنی "قفل چانه" است. ما یک رویکرد کمتر سختگیرانه را نسبت به آنچه که اشاره شد (منظور معنیِ جالاندرا بانداست - مترجم) پیش خواهیم گرفت. همۀ آنچه که ما در یونی مودرا کومباکا انجام خواهیم داد آنست که در حین حبس نفس اجازه دهیم، سر تا آنجا که می تواند بدون ناراحتی بسمت قفسۀ سینه پایین آمده و در حین دم و بازدم، مجددا سر را بالا میکشیم. این همۀ کار است. ما فقط اجازه میدهیم سر در حین حبس نفس آویزان شده و همچنانکه سر رو به پایین می آید انگشتان ما در جای خود روی چشم ها و بینی باقی بمانند. اگر چانۀ ما براحتی تا نیمی از مسیر تا گودال گلو را پایین رود نیز خوب است. اگر چانۀ ما همۀ مسیر را تا گودال گلو طی کند، قفل چانۀ کامل ایجاد میشود. هر دو وضعیت خوب است. جالاندارا عصب نخاعی (ستون مهره ای) را در قسمت بالای بدن از نقطۀ میانی ابروها بسمت پایین کشش می دهد. احساس چنین کششی آسان است. ما به آن فشار (آسیب) وارد نمیکنیم. اگر قدری رسانایی اکستاتیک در عصب نخاعی وجود داشته باشد ما میتوانیم کششی که در تمام مسیر از بالا تا به عجان میرسد را احساس کنیم. اینکه این امر چطور کار میکند شگفت انگیز است. با جالاندارا، ما سوشومنا را از چشم سوم تا ریشه کشش می دهیم. این کشش اثر یونی مودرا کومباکا را تا حد زیادی ارتقاء داده و خیزشِ رسانایی اکستاتیک در عصب نخاعی را توسعه می بخشد. بعدها ما بیشتر با جالاندرا کار کرده و نسخۀ متحرکی از آن را جهت تحریک مقادیر عظیمی از پرانا بسمت بالا، قلب، گلو و سر بکار میگیریم. جالاندارا یک تمرین پیشرفتۀ بسیار مهم یوگاست. اینجا در یونی مودرا ما در حال معرفیِ ابتدایی آن هستیم، یعنی فقط اجازه دهید درحالیکه نفس در درون (سینه) نگهداشته شده، سر به آسانی پایین برود. سپس درحالیکه به انجام بازدم و دم میپردازیم سر را بالا میکشیم. ما این کار را راحت میگیریم.
جزء دیگری که ما خواهیم افزود "اودیانا" (Uddiyana) است. این تمرین نیز به چندین صورت انجام می گیرد که در برخی زمان های آینده کاملا آنها را اکتشاف خواهیم کرد. در این مرحله ما در حال معرفی روشی ابتدایی (از اودیانا) هستیم. در یونی مودرا و در حین حبس نفس، بملایمت دیافراگم خود را اندکی بالا میکشیم و شکم خود را بداخل فشار میدهیم. این (انقباض و حرکت شکم) با (انقباض) مولاباندا که از طریق اسفنکتر مقعد در لگن بسمت بالا (شکم) می آید گره خورده و پیوند می یابد. اودیانا همچنانکه در سیداسانا نشسته ایم نیز شگفتی می آفریند. اودیانا که به معنی "پرواز به بالا" است، با فعالیت در لگن (بواسطۀ مولاباندا) ارتباط یافته و همۀ آنها را به (سطوح) بسیار بالاتری می کشاند. از آنجائیکه در یونی مودرا کومباکا ریه های ما پُر از هواست، دیافراگم را خیلی زیاد بالا نخواهیم کشید. فقط اندکی.
شما فشاری که در نتیجۀ اودیانا باندا در بدن به طرف بالا وارد می شود را احساس خواهید کرد. در آن زیاده روی نکنید. اگر شما وضعیت های یوگا (آساناها) را آموخته باشید (که به شما اکیدا توصیه می شود این کار را انجام دهید)، بی شک میدانید که چگونه در حالیکه ایستاده و با تمام هوایی که (از ریه) به بیرون تخلیه کرده اید، اودیانا انجام دهید. این روش خوبی برای آشنایی و انس بیشتر با این تمرین است. کارهای خیلی زیادی وجود دارند که با دیافراگم و عضلات شکمی انجام خواهند شد. ما بعدها بیشتر بدین سمت سوق خواهیم یافت. برای الان فقط در حینِ یونی مودرا کومباکای خود، کمی دیافراگم را بالا کشیده و اجازه میدهیم تا در بین حبس نفس ها و زمانی که به دم و بازدم مشغولیم، (این انقباض) رها گردد.
بنابراین موارد زیادی وجود دارد که در حین یونی مودرا به انجام میرسند و بیشتر آنها عادات جسمانی ای هستند که میتوانند به آسانی پرورش یابند. پس از آنکه از مرحلۀ ناشیانه گذر کنیم، زمانی فرا میرسد که همۀ این موارد در حین حبس نفس، با واکنشی یکپارچه از بدن که بشکلی خودکار رخ میدهد، گرد هم خواهند آمد. آنگاه همچنانکه رسانایی اکستاتیک برمیخیزد، این مجموعه حرکات (مانورها)، اصلاح و تعالی یافته و به صورت حرکات درونی هماهنگ و ظریفی در می آیند. حرکات ظریفی که پاسخی به جریان طبیعیِ اکستاسی الهی در درون محسوب میشوند. همۀ آنچه که ما اینجا دربارۀ آن صحبت کردیم مقدمه ای است بر یک شیوۀ جدید و طبیعی از کارکرد بدنی. همۀ این اجزاءِ تمرینی که در بالا عنوان شد در حالت پیشرفتۀ خود، همچنانکه بشکل نزدیکی با یکدیگر اتصال و پیوند می یابند، بصورت "ریز حرکات" خود به خود در بدن نمود یافته و با به حرکت درآمدن انرژیِ ما در طی روز و شب، این مجموعه حرکات ظریف بطور غیر قابل تشخیصی، رخ خواهند داد. همۀ این روندهای جسمانی که ما اینک در حال یادگیری هستیم مستقیماً با بیولوژی تجربۀ اکستاتیک، که در بدن خیزش میکند، مرتبط هستند. هرچند در حال حاضر ما با این موارد بسیار غریبه هستیم، اما شما از اینکه آنها چطور ظریف، خوشایند و بطور طبیعی در ارتباط قرار میگیرند متحیر خواهید شد. یونی مودرا کومباکای روزانه با آرایش کاملی از مودراها و بانداهایی که افزوده میشود بتدریج تکامل اکستاتیک ما را تا حد یک اتوموبیل فراریِ خوش تنظیم بالا می برد. ممکن است الان اینگونه بنظر نرسد، اما آن چیزی است که اتفاق می افتد. یونی مودرا کومباکا مهارتی ویژه و تدریجی و تمرین پیشرفتۀ معنوی برای بیولوژی است.
ما نسبت به یونی مودرا کومباکا رویکردی بسیار تدریجی اتخاذ خواهیم کرد و همانطور که شرح شد آرام و آسان با سه تکرار بین پرانایاما و مراقبه آغاز میکنیم. آنهایی که تمرین یونی مودرا کومباکا را خوب و خوشایند یافتند می توانند با گام هایی کودکانه (به آرامی) از سراشیبی آن بالا روند. در آن زیاده روی نکنید. (به خوانندگان این دروس توصیه میشود که نکات ویژه در مورد عدم زیاده روی و گام برداشتن های آرام و تدریجی را جدی گرفته و سرلوحۀ برنامۀ خویش قرار دهند. در غیر اینصورت مسولیت هر گونه طغیان انرژی و عوارض ناشی از آن بر عهدۀ تمرین گرِ عجول و بی احتیاط خواهد بود - مترجم). کومباکا در میان همۀ تحریک گرهایِ مستقیم کوندالینی، قدرتمندترین است. اگر احساس کردید که سه بار تکرار خوب است، می توانید بعد از یک ماه تعداد آن را به چهار برسانید. بعد از چندین ماه شما میتوانید پنج تکرار را امتحان کنید. بهمین ترتیب. یک مرتبه با انجام پنج یا ده تکرار آغاز نکنید که امری خارج از قاعده است. طریقی که پیش میگیرید در راستای افزایش بسیار آهسته و تدریجیِ دور هاست آنهم فقط اگر که شما در همۀ تمرینات و فعالیت های روزانۀ خویش احساس خوشایند و تثبیت یافته ای دارید.
ما دربارۀ چگونگی انجام یونی مودرا کومباکا صحبت کردیم، اما نه آنقدرها دربارۀ آنچه که یونی مودرا کومباکا در درون ما انجام میدهد. بعبارتی ساده، این تمرین روی گشودگیِ هر گوشه و کناری از سیستم اعصاب ما کار کرده و همزمان کوندالینی (انرژی جنسی) را به بالا می کشد. تمرینی که مقادیر عظیمی از پالایش در بدن تولید میکند. این تمرین همچنین عادات ظریف عملکرد بیولوژیکی اکستاتیک در درون ما را پرورش می دهد.
روند تمام گزینه های (تمرینات) چندگانه ای که روی چشم سوم اتخاذ میکنیم، بر روی انتهای بالایی سوشومنا و تمامیِ سر، اثر پالایشی دارد. بنابراین یونی مودرا مطمئناً یک پاکسازِ چشم سوم است. تمام عصب نخاعی با ظهور و صعودِ پرانا از ناحیۀ لگن، کشیده شده و توسعه می یابد. همچنین کومباکا بوسیلۀ خلق یک تقاضای اضافی برای نیروی حیاتی در بدن، مقدار زیادی از انرژی جنسی (کوندالینی) را از ذخیره گاه وسیع پرانای واقع در لگن بالا می کشد. سیداسانا، مولاباندا و اودیانا، این بالا کشیدن و پیش بردن پرانا از قسمت پایینی بدن را توسعه می بخشند.
این نگاهی است اجمالی بر آنچه که اتفاق می افتد. موارد بسیار دیگری نیز بعنوان نتیجه ای از یونی مودرا کومباکا در بیولوژی و سیستم اعصاب شکل می گیرد. این تغییرات خیلی بیشتر از آن است که بتوان در این چند بَند به آنها پرداخت. ما در دروس آینده همچنانکه تجارب در ما پدیدار میشوند به جزئیات بیشتری می پردازیم.
در پایان باید یادآور شویم که این تمرین، نسخه ای بِه سازی شده از یونی مودرا است که توسعۀ حوزۀ گسترده ای از گشودگی ها در سیستم اعصاب را هدف میگیرد. یونی مودرایِ رسمی شامل بکارگیری انگشتان بیشتری برای مهر و موم گوشها (انگشتان شست) و دهان (انگشت حلقه و انگشت کوچک) و تعداد کمتری از بانداها و مودراهای ارائه شده در اینجا است. آنچه که ما اینجا می آموزیم یک تمرین ترکیبی است که به منظور کارآیی بیشتر طراحی شده است. ما با افزودن چند دقیقۀ اضافی به نشست های دوبار در روز خود می توانیم یک ارتقاء گرِ بزرگ به همۀ تمرینات خود افزوده و تجربه خویش را از خیزش سرور آگاهی خالص و اکستاسی الهی در زندگی به اوج برسانیم. این همان موردی است که یونی مودرا کومباکا برای آن خلق شده است.
استاد در درون شماست.
توجه : برای مباحث بیشتر مرتبط با مودراها به کتاب "آساناها،مودراها و بانداها" مراجعه نمائید.
مطلب تکمیلی : معرفیِ کومباکا در اینجا در جهت حبس تنفس درونی و در حین اجرای یونی مودرا است. امری که "کومباکایِ درونی" (Antar Kumbhaka) نامیده میشود. از زمانیکه این دروس در سایت قرار گرفت، پرسش های بسیاری راجع به "کومباکای بیرونی" (Bahya Kumbhaka) دریافت گردید، یعنی حبس تنفس هنگامی که از طریق بازدم، هوا بیرون رانده شده و آن را با ریه های خالی حبس میکنیم. این تمرینی است که در برخی سنت ها آموزش داده میشود اما مد نظر AYP نیست و در دروس آن نیز عنوان نشده است. برای تکمیل این مبحث، پرسش و پاسخی در اینجا ارائه میشود.
پرسش: آیا شما در مورد تاثیرات منفیِ کومباکا در بازدم هیچ شنیده اید؟ من مدتی آن را امتحان کرده ام، اما اخیرا شماری از اخطار و هشدارها در ارتباط با آن خواندم بدین مضمون که این تمرین میتواند در بلند مدت مخرّب باشد.
پاسخ: اگر منظور شما از "کومباکا در بازدم"، نگه داشتنِ بیرونی نفس با ریه های خالی است، بله من موافقم که این کار میتواند خطراتی بهمراه داشته باشد. در این دروس ما از این روش برای دورهای کوتاهی در تمرین اودیانا/ نولی (که بطور کامل در درس 129# پوشش داده شده) استفاده میکنیم. اما نه خیلی فراتر از آن. اگر این امر بطور خود به خود در تمرینات ما رخ داد (حبس تنفس خود به خودی Kevala Kumbhaka) در صورتیکه شدید و غیر عادی نبود، اجازه میدهیم ادامه یابد. گاهی در حین مراقبه، تنفس ظاهرا به تعلیق درخواهد آمد. اینها تماما خوب و عالی است. سیستم اعصاب، خود میداند که به چه کاری نیاز دارد. در این دروس عمدا کومباکای بیرونی تجویز نشده است. یعنی نگه داشتن تنفس در بیرون برای دورهای گسترش یافته. این بدین خاطر است که ریه ها برای چنین کاری طراحی نشده اند و فشار قویِ منفیِ وارده بر ریه ها میتواند در طول زمان به زیان بیانجامد.
به همین دلیلِ مشابه نیز ما در حین پرانایاماهای اوجایی (درس 41#) و براهماری (درس 229#) در تنفس ستون مهره ای، روی بازدم محدودیت (زیادی) ایجاد نمیکنیم.
ریه ها برای نگهداشتن هوا در داخل طراحی شده اند و همانطور که همه میدانند این امری بسیار طبیعی است. نگه داشتن اجباری هوا در بیرون آنقدرها طبیعی نیست. اگرچه در طی دورهای کوتاهی از اودیانا/ نولی و گاهی در یوگایِ خود به خود رخ میدهند اما هیچکدام از این موارد در دراز مدت آسیبی به ریه ها وارد نخواهند ساخت. بدین ترتیب رویکرد ما در این دروس در ارتباط با انجام کومباکای بیرونی مشخص گردید. یعنی انجام اندک اندک (دور های کوتاه) و فقط در موقعیت های عنوان شده...
دروس کلیدی